Bee onser Waält sinnerziet fast fertlch woar,

Onsern Herrgott, daä woar e klei bessee mööd schu segoar.

Doa goabs nur noch eins, boss haä noch mosst mach.

Doss woar für dee Maänsche off de Aärd e ganz wichtich Sach.

Haä mosst nur noch e. eiche Sproach zoodeiljedem Laand off de Aärd.

Haä moaicht doss gaärn unn verdeilt olles geraächt on dee gross Maänschehaärd.

Jedem sieh Sproach, bess se ollminnannner sich kaannte öngerhall.

Solang, bess se oll ihr Sproache hatte, dee ville Määnsche üwwerall.

Unn bee derr Herrgott hott gemeint, dee Aärwett waär gedoh.

unn haä sich schu gefreit hott off e klei bessee Roh,

doa röffts von gaanz haänge uis der letzte Aäck,

„Leeber Herrgott, blieh doa, unn geh noch nett weg!

Mei komme uis de Rhön noahr bei Foll unn mei woarte de gaanz Doag schu lang.

Mei wesse nett, mit boss für enne Sproach mei aäbbes ooh könne gefangl?”

„Ach, du leewer Gott”, saährt doa der leebe Gott, „boss soll daä nu waär?

Bo hole merr für euch e eiche Sproach jetzt noch haär?

Weil olles, boss doa woar, doss ess olles verdeilt.

Ich honn Feieroabend, senn saumööd unn honn mich deshalb beeilt.“

Haä berött sich mit emm Petrus. dann hott de Herrgott gesoart —-—

unn doadebei hott haä nett mit emm fröhliche Grinse gespoart:

„Kützee uis de Rhön‚ dieh Woarterrei ess ömmersonnst nett gewaäse.

Du kreechst e eiche Sproach, nett ei zum Schriewe unn nett ei zum Laäse.

Doss ess – bann au dee annern für Neid gleich verplatze –

dee saälbe Sproach, bee mei hee im Himmel mitenanner schwatzel

Dee ess so, bee ich mit minne Engeleree hee obe schwatz.

Drömm basst off se uff -— euer Sproach ess enn himmele, grosse Schatz!

lch schaänk euch ess Rhöner Platt, dee Sproach für euch Maänsche uis der Rhöö.

E Sproach, bee uis emm Himmel — dee ess eifach nur: himmelschöö!”


(Verfasser: Eberhardt Lauer)

Kategorie:

Keine Kommentare

März 2024
M D M D F S S
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Archiv